Powstanie i upadek hitów wideo

Typowy sklep Blockbuster Video

wikipedia

„Make It a Blockbuster Night”… Och, czekaj, nieważne…

10 stycznia 2014 r. Jednorazowa wypożyczalnia wideo Blockbuster Video przestała istnieć. 300 pozostałych sklepów detalicznych należących do firmy w Stanach Zjednoczonych zamknęło swoje drzwi po raz ostatni w tym dniu, a ich wypożyczalnia Blockbuster By Mail została wyłączona.

Odpowiedź fanów była natychmiastowa: „Chwileczkę… Przebój wciąż był czymś? Naprawdę ?”

Jeśli jesteś na tyle dorosły, że pamiętasz magnetowid, prawdopodobnie pamiętasz również, kiedy Blockbuster Video był sklepem, do którego „idź” dla miłośników kina. W latach 80. i 90. ich jasnoniebiesko-żółte markizy były widoczne w prawie każdym podmiejskim centrum handlowym i głównej ulicy małego miasteczka. Zaczynając od skromnych początków w Dallas w Teksasie w 1985 roku, Blockbuster szybko stał się Wal-Martem w branży wypożyczalni wideo, odnotowując szybki wzrost w latach 90., gdy rozprzestrzenili się w Ameryce, a następnie na całym świecie. U szczytu sieci na początku XXI wieku Blockbuster mógł pochwalić się siecią 9 000 punktów detalicznych na całym świecie - głównie ze względu na ich model biznesowy polegający na pożeraniu regionalnych sieci sklepów wideo i wycofywaniu małych, lokalnych sklepów wideo typu „mamo i pop”. proces.

Jak więc Blockbuster spadł tak daleko i tak szybko? Jednym słowem… postęp. W połowie XX wieku przyzwyczajenia ludzi oglądających filmy drastycznie się zmieniły. Dzięki internetowi nie trzeba było już wsiadać do samochodu i jeździć po mieście, aby wypożyczyć film w stacjonarnym sklepie Blockbuster. Po co zadawać sobie tyle trudu, skoro równie łatwo można zamówić film w ofercie na żądanie dostawcy telewizji kablowej lub natychmiast przesłać strumieniowo film na komputer lub telewizor za pośrednictwem serwisu Netflix? Nawet konsumenci, którzy nadal woleli wypożyczać prawdziwe płyty, mieli tańszą alternatywę dla Blockbustera: jaskrawoczerwone kioski z wypożyczalnią filmów RedBox, które wyskakiwały jak mlecze przed każdym supermarketem, 7-11 i sklepami na rogu. W ciągu zaledwie kilku krótkich lat Blockbuster stracił kontrolę nad rynkiem wypożyczalni wideo, a ich sklepy nie były już jedynym miejscem, w którym ludzie mogli znaleźć swoją hollywoodzką naprawę.

Logo Blockbuster Video

Wikipedia

Technobabble

Podsumowując, Blockbuster powinien to przewidzieć. Jednak, podobnie jak przemysł muzyczny i wydawniczy, Blockbuster potraktował tę nowomodną „Internet” jako przemijającą modę i zdecydował się ją zignorować, zamiast zmierzyć się z nią bezpośrednio.

Wierzcie lub nie, ale Blockbuster miał szansę kupić Netflix w 2000 roku, kiedy był to jeszcze niewielki serwis internetowy, który wysyłał dyski pocztą, ale sprzeciwił się cenie wywoławczej wynoszącej 50 milionów dolarów. Gdyby Blockbuster pociągnął za spust w tej umowie, prawdopodobnie nadal mogą być dominującą siłą w branży domowej rozrywki… ale w istocie przyjrzeli się Netflixowi, który jeszcze nie przyniósł zysku, i powiedział: „Co, te rzeczy z Internetu? Pffft. To się nigdy nie przyjmie. Nie jesteśmy zainteresowani”. Oczywiście, dzisiaj Netflix jest jednym z wiodących dostawców treści z Hollywood - obecnie ma więcej abonentów niż wiele głównych płatnych sieci kablowych, w tym niegdyś potężny HBO - i ma wartość netto prawie 1,5 miliarda dolarów. (Teraz wszyscy razem: „ DUHHHHHHH !")

Gdy Blockbuster zdał sobie sprawę, że popełnili potencjalnie fatalny błąd, przekazując Netflix, z opóźnieniem próbowali z nim konkurować, uruchamiając własny program Blockbuster By Mail w 2004 roku. Kiedy Blockbuster By Mail walczył o zdobycie przyczółka na rynku, Netflix pozwał za naruszenie znaku towarowego, twierdząc, że usługa wynajmu wysyłkowego Blockbustera po prostu skopiowała ich model biznesowy. Blockbuster nigdy nie przyznał się do żadnego wykroczenia, ale ostatecznie ugody z Netflixem pozasądowo za nieujawnioną kwotę.

"Wow! Co za różnica!" (1988)

Jako konsumenta najbardziej irytującą rzeczą w Blockbuster było to, że ich wybór filmów był zawsze tak cholernie waniliowy . Cały model biznesowy Blockbustera skupiał się na posiadaniu największej liczby kopii najnowszych, najgorętszych głównych wydań studyjnych… co oznaczało, że jeśli twoje gusta filmowe wykraczały poza główny nurt (tj. Jeśli szukałeś klasycznego czarno-białego filmu, zagraniczny film lub cokolwiek, nawet lekko „kanciastego”), zazwyczaj nie miałeś szczęścia. (Ale hej, możesz na nich liczyć, że będą mieli całą ścianę pełną najnowszych kontynuacji Transformers lub Pirates of the Caribbean , prawda? Ugh!)

Kiedy po raz pierwszy przeprowadziłem się do mojego obecnego miasta w 1999 roku, mieliśmy świetny niezależny sklep z filmami wideo o nazwie United Video, który miał niesamowity wybór kultowych filmów, filmów indies, sci-fi i horrorów „B”… innymi słowy, prawie wszystko, co mi się podobało. Ich pracownicy byli kompetentni i przyjaźni, a większość swoich klientów znali po imieniu. Wypożyczanie od nich zawsze było przyjemnością… aż do około 2001 roku, kiedy pocztą pantoflową usłyszeli, że Blockbuster chce otworzyć lokalizację naprzeciwko nich. Wiedzieli, że Blockbuster zabije ich w samych wypożyczalniach nowej wersji… więc zamiast próbować konkurować z BB, zamiast tego położyli się z nimi do łóżka. Pewnego smutnego zimowego dnia United Video zamknęło sklep i kilka tygodni później otworzyło go ponownie jako nowy outlet Blockbuster. Niestety, w międzyczasie zapas w katalogu został drastycznie zmniejszony, a wszystkie dobre, krwawe, brutalne rzeczy, które uwielbiałem wypożyczać od nich, dawno zniknęły. Ja rzadko,jeśli w ogóle, wypożyczał od nich filmy po zmianie i kiedy rodzina przeszła na emeryturę i zamknęła sklep po mniej więcej roku, większość z nas nie była wcale zdziwiona. Obecnie w moim rodzinnym mieście nie ma w ogóle sklepów wideo… tylko pół tuzina maszyn RedBox.

Pamiętasz „Carl and Ray?” Byli niesamowici.

Okrążanie drenażu…

Kiedy Blockbuster ogłosił upadłość w 2010 roku, nadal mógł się pochwalić blisko 3000 lokalizacji. Ostatecznie sieć została przejęta na aukcji przez dostawcę telewizji satelitarnej Dish Network, który wydawał się bardziej zainteresowany wykorzystaniem nazwy marki do celów promocyjnych niż utrzymaniem sklepów - i ich starzejącego się modelu biznesowego - na powierzchni. Kanał filmowy na żądanie Dish Network został ponownie ochrzczony jako „Przełęcz kinowa”, podczas gdy ponad 1000 sklepów Blockbuster zamknęło swoje podwoje w latach 2011–2012. Wiele z nich zostało zastąpionych przez wypożyczalnie DVD Blockbuster w stylu RedBox - kolejny przykład spóźnienia Blockbuster na imprezę. Kiedy Dish ogłosił w listopadzie 2013 r., Że pozostałe 300 sklepów Blockbuster zostanie zamkniętych, jestem pewien, że podobnie jak ja, wiele osób było zaskoczonych, słysząc, że zostały jakieś sklepy.

Być może nigdy nie byłem szczególnie wielkim fanem Blockbustera, ale i tak smutno było widzieć markę, która kiedyś była prawie tak wszechobecna jak McDonald's. Poza tym lubiłem od czasu do czasu zaglądać do ich poprzednio używanych pojemników na DVD. Zdobyłem przyzwoite rzeczy, super tanie! Kiedy w końcu nadszedł koniec, nie mogłem nawet skorzystać z ich ostatecznej wyprzedaży, ponieważ wszystkie sklepy Blockbuster w promieniu 20 mil ode mnie zostały już zamknięte lata wcześniej.

Żegnaj, Blockbuster. Będziesz żył w ciepłych, niewyraźnych wspomnieniach z wypożyczania wysłużonych kaset VHS z wyblakłymi kolorami, z naklejkami „BE KIND, REWIND” przyklejonymi z przodu kasety… i z niesławnymi opłatami za późne opłaty.