Kultura miejsca pracy: kolektywizm a indywidualizm

Zagłęb się w badania Geerta Hofstede na temat kultury pracy, takiej jak kolektywizm w porównaniu z indywidualizmem.

Obraz SplitShire z Pixabay

Badania Geerta Hofstede

Po dekadzie badań przeprowadzonych w pięćdziesięciu krajach profesor Geert Hofstede opublikował swoje sześć wymiarów kultury narodowej, które były wszechstronnym studium na temat kultury i jej wpływu na wartości w miejscu pracy. Kultura, zgodnie z definicją Hofstede, to zbiorowe programowanie umysłu, które odróżnia członków jednej grupy lub kategorii ludzi od innych.

Pojęcie kultury znalazło się na czele współczesnej uwagi. Od globalnej kultury ludzkości po niejasne niuanse wiejskiego stylu życia, przyczyny i skutki kultury są nieustannie badane, teoretyzowane, omawiane i redefiniowane. Postrzeganie, ocena i reakcja organizacji na wewnętrzne i zewnętrzne czynniki kształtujące otoczenie są reprezentacją kultury panującej w firmie. Dominująca kultura społeczna wpływa na zachowania pracowników, a zatem jest istotnym składnikiem ogólnych wyników organizacji (Arikan i Enginoglu, 2016).

Moje zainteresowania kulturą i wpływem

Pisząc o kulturze i wpływach, staram się rozpoznać i porównać różnice między indywidualistycznymi a zbiorowymi kulturami społecznymi w zakresie wyników i zachowań pracowników. Moje artykuły będą omawiać związek między zbiorowymi wartościami społeczeństwa i jego wpływem na jednostkę, a zmiennymi stopniami awersji do ryzyka, nietolerancji na niepewność i akceptacji dystansu władzy.

Sześć wymiarów kultury Hofstede

Business-to-you.com

Indywidualizm a kolektywizm

Indywidualizm ceni jednostkę, podczas gdy kolektywizm skupia się na grupie. Obie ideologie mają istotny wpływ na przywództwo i zarządzanie organizacją. Jednak w praktyce organizacje nie są ani jedną, ani drugą; zamiast tego reprezentacje indywidualizmu i kolektywizmu są obecne w jakimś stopniu w każdej firmie i każdym przywódcy.

Cechy indywidualizmu

Verywell Mind

Indywidualizm

W kulturze indywidualistycznej uwaga i wartość są skierowane na każdego pracownika i jego specyficzne potrzeby. Kultury indywidualistyczne kładą nacisk na osobiste cele, prawa, wolności, wyrażanie siebie, stabilność finansową i autonomię. Poszczególne osoby są chwalone i zachęcane do samodzielnego myślenia, przejmując inicjatywę i samodzielne (Musambira i Matusitz, 2015).

Granice między menedżerami a podwładnymi są rozmyte i nieokreślone, promując mniej restrykcyjne struktury organizacyjne, umożliwiając pracownikom kwestionowanie obecnych systemów oraz zgłaszanie nowych pomysłów i kreatywności jako ochotników. Ekspresyjność i wyjątkowość są tolerowane i zachęcane jako sposób na otwarcie się na kolejną wielką ideę, potencjalnie wypychającą organizację przed konkurencję.

Oczekuje się, że jednostki będą robić rzeczy we własnym interesie, ponieważ kierownictwo uważa, że ​​autonomia i osobiste zachęty są tym, czego potrzebują jednostki, aby być szczęśliwymi w organizacji. Organizacja nie definiuje jednostki (tak, jak ją widzi), ale raczej każda osoba definiuje i identyfikuje siebie na podstawie tego, jak jej talenty wpływają na organizację.

Indywidualni pracownicy dążą do samodzielności i osobistego sukcesu poza grupą lub zbiorowością. Ponadto społeczeństwo wewnątrz organizacji i poza nią wspiera i zachęca do tego sposobu myślenia. W ten sposób ci, którzy osiągną indywidualny sukces, otrzymują nagrody, wyróżnienia i publiczne uznanie. Wyjątkowe występy, nawet w ustawieniu grupowym, są chwalone i ogłaszane masom.

Niestety zwiększona indywidualna uwaga ma pewne niepożądane skutki. Skierowanie pozytywnej uwagi na jednostkę alienuje jej / jej rówieśników. Brak uznania publicznego może sprawić, że członkowie poczują się niedocenieni i niedoceniani. Członkowie takiej organizacji mogą odczuwać przytłaczające poczucie rywalizacji między sobą a współpracownikami, wywołujące niepewność, stres i niepokój.

Zwiększony stres w pracy

Recenzja Weyburn

Próba działania na wysokim szczeblu może pozostawić członków w poczuciu stresu i niebezpieczeństwa w organizacji, jeśli ich wyniki zostaną określone jako poniżej normy. Pracownicy będą stale oceniać i czuć się oceniani na podstawie ich wysiłków w porównaniu z wysiłkami osób na tym samym stanowisku. Trudno jest zebrać ludzi w dokładnie zorientowany na zespół nastawienie. Lojalność każdego pracownika polega na sobie i ochronie jego interesów przed wysiłkami innych.

Kolektywizm

Kolektywizm nadaje grupie wartość, oczekując od członków poświęcenia i wniesienia wkładu do grupy jako bytu odrębnego od jednostki. W rezultacie pracownicy wchodzący na rynek pracy są mniej niezależni i bardziej współzależni. Podejmowanie decyzji odbywa się poprzez współpracę i konsensus, podkreślając znaczenie celów, praw i potrzeb grupy. W konsekwencji, indywidualne podejmowanie decyzji jest silnie zniechęcane, a członkowie poza organizacją są uczeni harmonii i spójności jako najwyższego celu każdej jednostki (Musambira i Matusitz, 2015).

Członkowie są mocno zachęcani do ucieleśniania wartości, poglądów i motywacji kolektywu, tłumiąc ich wartości, przekonania i motywacje, jeśli są odbiegające od grupy. Zarządzanie wzmacnia zewnętrzną kulturę, jasno definiując hierarchie władzy i dając pozytywne wzmocnienie tym, których zachowanie jest przykładem zbiorowych i harmonijnych postaw.

Zrozumieć kolektywizm

Verywell Mind

Kolektywiści są cenieni i oceniani na podstawie ich lojalności i poświęcenia dla społeczności, grupy lub organizacji. Oczekuje się, że członkowie będą kształtować swoje wysiłki, wypełniając luki w miarę pojawiania się sytuacji, ignorując indywidualne sukcesy i dobrowolnie wkładając wszystkie zasoby w ogólne osiągnięcia grupy. Lojalność wobec organizacji jest najważniejsza, aw zamian poszczególni członkowie czują, że organizacja zwraca równoważną kwotę zobowiązania.

Firma, która wspiera kulturę zbiorową, może mieć mniejsze, pojedyncze podgrupy; jednakże wkład każdego członka, jeśli jest zgodny z konsensusem grupy, nie jest uznawany. Indywidualne, wyróżniające się występy są w kontekście tego, co wspomniane przedstawienie zrobiło dla grupy, a członek staje się przykładem dla innych osób. Ogólny sukces lub porażka kolektywu jest jeden i jako jeden otrzymuje gratulacje lub nagany.

Wreszcie, konkurencja w środowisku kolektywistycznym jest niewielka lub żadna, ponieważ konkurencyjność nie wspiera harmonijnego lub spójnego otoczenia.

Co jest ważne

W rzeczywistości społeczeństwa i organizacje nie są definiowane jako czysto kolektywistyczne lub indywidualistyczne. W niektórych obszarach linie między nimi mogą być rozmyte, aw innych sztywno określone. Kultura jako całość to kula na sznurku wahadła, uwięziona między wieloma sprzecznościami, zdolna do kołysania się z jednego bieguna na drugi, pełna niuansów, pełna okoliczności i nigdy nie osadzona w kamieniu.

Odległość mocy, niepewność i unikanie ryzyka

Osiągnięcia a pielęgnowanie przywództwa

Bibliografia

Czytać