Charakter, cel i zakres audytu i przeglądu

Dowiedz się więcej o naturze, zakresie i celu audytu i przeglądu.

Obraz Chris Stermitz z Pixabay

Audyt to niezależny egzamin. Słowo „audyt” pochodzi od łacińskiego słowa audire, które oznacza „słuchać”. W średniowieczu audytor „słyszał” rachunki czy dochody i wydatki.

Audyty ustawowe (tj. Te przeprowadzane zgodnie z przepisami ustawowymi) stały się obowiązkowe dla przedsiębiorstw w 1900 roku. W tym czasie celem audytu było wykrycie oszustw, błędów technicznych i błędów zasadniczych. Jednak w orzecznictwie uznano, że nieuzasadnione jest oczekiwanie, że audytorzy wykryją wszystkie aspekty oszustwa, nawet jeśli wykażą się rozsądnymi umiejętnościami i starannością, więc nie jest to obecnie głównym celem. W ciągu ostatnich 20 lat zawód audytora dążył do poszerzenia swojej roli (np. O stosunek wartości do ceny, audyty operacyjne itp.).

Pojęcia związane z audytem

Zarządzanie

Dyrektorzy lub inni kierownicy przedsiębiorstwa są odpowiedzialni za zarządzanie majątkiem tego przedsiębiorstwa. Do ich obowiązków, które mogą stanowić obowiązki określone w ustawie, mogą należeć:

• Prowadzenie ksiąg rachunkowych i prawidłowej dokumentacji księgowej;
• Sporządzanie bilansu i rachunku zysków i strat, które przedstawiają prawdziwy i rzetelny obraz;
• Sporządzenie sprawozdania dyrektorów, które jest spójne ze sprawozdaniem finansowym i zawiera określone określone informacje.

Agencja

Dyrektora można określić jako agenta pozostającego w relacji powierniczej z mocodawcą lub firmą, która go zatrudnia (relacja powiernicza to relacja oparta na zaufaniu). Wypełniając swoje obowiązki w zakresie zarządzania, kierownicy mają obowiązki powiernicze w zakresie ochrony aktywów oraz wdrażania i stosowania odpowiedniego systemu rachunkowości i kontroli wewnętrznej.

Odpowiedzialność

Audytorzy działają w interesie głównych interesariuszy, mając jednocześnie na uwadze szerszy interes publiczny. Tożsamość głównych interesariuszy jest określana poprzez odniesienie do statutu umowy wymagającego audytu. W przypadku spółek głównym interesariuszem jest ogólne zgromadzenie akcjonariuszy.

Schemat blokowy wyjaśniający audyty.

Cel i ogólne zasady badania sprawozdań finansowych

Celem badania jest umożliwienie biegłemu rewidentowi wyrażenia opinii, czy sprawozdanie finansowe zostało sporządzone, we wszystkich istotnych aspektach, zgodnie z określonymi ramowymi założeniami sprawozdawczości finansowej.

Za sporządzenie sprawozdania finansowego odpowiada kierownictwo. Chociaż opinia biegłego rewidenta dodaje wiarygodności sprawozdaniom finansowym, nie gwarantuje to przyszłej żywotności ani wydajności lub skuteczności kierownictwa. Pewien stopień nieprecyzyjności jest nieunikniony ze względu na nieodłączną niepewność i stosowanie osądu. Daje się tylko rozsądne zapewnienie.

Ilość pracy audytowej jest określana na podstawie osądu, wymogów organizacji zawodowych i przepisów, uzgodnionych warunków zlecenia oraz potrzeby zachowania zawodowego sceptycyzmu. Możliwość zmniejszenia ryzyka badania jest ograniczona koniecznością próbkowania, nieodłącznymi ograniczeniami w jakimkolwiek systemie rachunkowości i kontroli, możliwą oszukańczą zmową i pewnymi dowodami, które nie są przekonujące ani rozstrzygające.

Opinia z audytu

Opinia z badania jest wyrażana o tym, czy sprawozdania finansowe przedstawiają prawdziwy i jasny obraz sprawozdań finansowych jednostki oraz czy zostały one prawidłowo sporządzone zgodnie z mającymi zastosowanie ramowymi założeniami sprawozdawczości. Do tej opinii doszło po:

• Przeprowadzono szczegółową ocenę ryzyka.
• Obszerne testy kontroli i testy bezpośrednie transakcji i sald pod kątem ważności, dokładności i kompletności rejestracji.
• Przeprowadzono szeroko zakrojone procedury weryfikacyjne, aby sprawdzić istnienie, własność, wycenę, prezentację i ujawnienie pozycji sprawozdania finansowego.
• Obszerny przegląd zgodności sprawozdań finansowych z obowiązującymi standardami rachunkowości i wymogami prawnymi.

W związku z tym opinia z badania daje wysoki poziom pewności użytkownikom sprawozdań finansowych. Ilekroć przeprowadzany jest audyt, musi być przeprowadzony zgodnie z MSB lub krajowymi standardami rewizji finansowej, a jeśli jest to badanie ustawowe, nie można go w żaden sposób ograniczać. Przykład raportu z audytu podanego w MSB 700.

Raport biegłego rewidenta na temat sprawozdań finansowych ilustruje wysoki poziom pewności, jaki daje badanie:

Raport biegłego rewidenta dla akcjonariuszy spółki ABC

Przeprowadziliśmy badanie załączonego bilansu Spółki ABC na dzień 31 grudnia 20X1 r. Oraz powiązanych zestawień przychodów i przepływów pieniężnych za rok zakończony w tym dniu. Za sprawozdania finansowe odpowiada kierownictwo firmy. Naszym zadaniem jest wyrażenie opinii o tym sprawozdaniu finansowym na podstawie przeprowadzonego przez nas badania

Nasze badanie przeprowadziliśmy zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rewizji Finansowej (lub odpowiednimi normami krajowymi). Standardy te nakładają na nas obowiązek zaplanowania i przeprowadzenia badania w taki sposób, aby uzyskać wystarczającą pewność, że sprawozdanie finansowe nie zawiera istotnych nieprawidłowości. Badanie obejmuje sprawdzenie metodą wyrywkową dowodów potwierdzających kwoty i informacje zawarte w sprawozdaniu finansowym. Badanie obejmuje również ocenę poprawności stosowanych zasad rachunkowości i znaczących szacunków dokonanych przez kierownictwo, a także ocenę ogólnej prezentacji sprawozdania finansowego. Uważamy, że przeprowadzone przez nas badanie dostarczyło wystarczającej podstawy do wyrażenia opinii.

Naszym zdaniem, sprawozdanie finansowe daje prawdziwy i rzetelny obraz (lub przedstawia rzetelnie, we wszystkich istotnych aspektach) sytuację finansową spółki na dzień 31 grudnia 20X1 r. Oraz wyniki jej działalności i przepływy pieniężne za rok następnie zakończone zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (lub tytułem zastosowanych standardów krajowych) i zgodne z (tytuł odpowiedniej ustawy lub prawa)

Pojęcie „prawda i sprawiedliwość”

• Prawodawstwo wielu krajów wymaga, aby sprawozdania finansowe przedstawiały „prawdziwy i rzetelny obraz” (np. Wielka Brytania) lub „rzetelnie przedstawiały we wszystkich istotnych aspektach” (np. USA)
• Jednak w prawodawstwie nigdy nie było definicji znaczenia wyrażenia.

Następująca definicja byłaby ogólnie akceptowaną definicją (na podstawie opinii prawnej zleconej przez Komitet Standardów Rachunkowości Wielkiej Brytanii w 1983 r.):

• Sprawozdania finansowe są zgodne ze Standardami Rachunkowości, których celem jest zawężenie obszarów rozbieżnych opinii i praktyki w rachunkowości - są to próby zdefiniowania prawdziwego i rzetelnego obrazu przez profesję przy braku ustawowej definicji.
• „Prawda” oznacza, że ​​sprawozdanie finansowe nie zawiera istotnych zniekształceń i jest oparte na weryfikowalnych dowodach.
• „Rzetelne” oznacza, że ​​sprawozdania finansowe są przedstawione w sposób obiektywny, wolne od uprzedzeń kierownictwa i dostosowane do potrzeb użytkowników.
• Pojęcie to jest pojęciem dynamicznym i nie jest w stanie określić precyzyjnej i trwałej definicji prawnej, ale aby było prawdziwe i rzetelne, sprawozdania finansowe muszą odpowiadać aktualnym potrzebom i oczekiwaniom użytkowników.

Pojęcie materialności

Istotność jest ważną koncepcją w procesie badania i wpływa na ocenę ryzyka badania, rodzaj, rozłożenie w czasie i zakres procedur badania (np. Wielkość próby) oraz ustalenie, czy sprawozdania finansowe są zniekształcone przez wykryte zniekształcenia.

MSB 320 - Istotność badania definiuje koncepcję w następujący sposób:

Jednak istotności nie można zdefiniować w sposób ogólny matematyczny, ponieważ obejmuje ona zarówno względy jakościowe, jak i ilościowe

Na przykład istotność można rozpatrywać pod względem wielkości, porównując pozycję z transakcją lub klasą salda lub porównując ją z całością sprawozdania finansowego (osąd ilościowy)

Można to również rozpatrywać w kategoriach charakteru pozycji niezależnie od wielkości - np. Nieujawnianie polityki rachunkowości lub niezgodność z wymogami prawa, np. Błędy lub zaniechania w odniesieniu do ujawniania wynagrodzenia dyrektora (jakościowe osąd).

Ogólne zasady rządzące biegłym rewidentem

Zasady etyczne

Audytor powinien przestrzegać „Kodeksu etyki zawodowych księgowych” Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC):

• Niezależność
• Integralność
• Obiektywność
• Kompetencje zawodowe i należyta staranność
• Poufność
• Profesjonalne zachowanie
• Normy techniczne.

Przestrzeganie standardów audytu

Audyt powinien być prowadzony zgodnie z MSB. MSB zapewniają:

• Normy (tj. Podstawowe zasady i niezbędne procedury); i
• Powiązane wytyczne (tj. Materiały wyjaśniające i inne).

Zawodowy sceptycyzm

Badanie powinno być zaplanowane i przeprowadzone („przeprowadzone”) z zachowaniem „zawodowego sceptycyzmu”, uwzględniającego okoliczności, które mogą spowodować istotne zniekształcenie sprawozdania finansowego.

• Audytor nie powinien zakładać nieuczciwości ani niekwestionowanej uczciwości.

Zobacz także odpowiedzialność biegłego rewidenta za oszustwa i błędy

Infografika przedstawiająca proces audytu.

Proces audytu

1. List intencyjny - Audytor powinien wysłać wszystkim klientom list intencyjny określający obowiązki i odpowiedzialność biegłego rewidenta.
2. Planowanie - planowanie i kontrolowanie prac audytowych jest niezbędne do wykonywania pracy zgodnie z wymaganym wysokim standardem umiejętności i staranności.
3. Ustalenie systemów księgowych - audytorzy badają i ustalają system księgowości i kontroli wewnętrznej klienta, aby zrozumieć, w jaki sposób przygotowywane są dane księgowe i uzyskać wrażenie, czy systemy są wiarygodne.
4. Testowanie kontroli i transakcji - kontrole muszą być testowane, jeśli biegły rewident zamierza na nich polegać. Zapisy należy przetestować, aby uzyskać dowody, że stanowią one wiarygodną podstawę do sporządzania sprawozdań.
5. Zweryfikuj aktywa i pasywa - należy zweryfikować dane pojawiające się w sprawozdaniach finansowych.
6. Przejrzyj sprawozdania finansowe - aby sprawdzić, czy ogólnie wydają się sensowne.
7. Uzyskaj oświadczenia kierownictwa - biegły rewident prosi kierownictwo o formalne potwierdzenie prawdziwości i rzetelności niektórych aspektów sprawozdań finansowych.
8. Podpisz raport audytora - po zatwierdzeniu kont przez dyrektorów.

Cel różnych rodzajów audytów

Audyt zewnętrzny

• Daje wiarę w rzetelność sprawozdawczości przedsiębiorstw z korzyścią dla interesariuszy i całego społeczeństwa, zapewniając zewnętrzny i obiektywny pogląd na sprawozdania kierownictwa.

Audyt wewnętrzny

Niezależne, obiektywne działania zapewniające i doradcze mające na celu zwiększenie wartości i usprawnienie działań organizacji.

• Celem jest pomoc kierownictwu i personelowi w skutecznym wykonywaniu ich obowiązków.

Funkcje obejmują badanie, ocenę i monitorowanie adekwatności i skuteczności systemów rachunkowości i kontroli wewnętrznej, a także przedstawianie analiz, ocen i rekomendacji dotyczących badanych działań.

Audyt wartości za pieniądze

• Identyfikowanie i rekomendowanie sposobów maksymalizacji zwrotu z zaangażowanych zasobów.

Audyty środowiskowe

• Ułatwia kontrolę zarządzania praktykami środowiskowymi.
• Ocenia stopień zgodności z przepisami dotyczącymi ochrony środowiska, regulacjami zewnętrznymi i polityką firmy.

Audyt sektora publicznego

• Na zakres i cele mają wpływ interesy i wymagania organizacji zewnętrznych. Specyficzne wymagania, odpowiednie rozporządzenia, rozporządzenia lub dyrektywy ministerialne mogą mieć wpływ na mandat kontrolny.

Kartkówka

Do każdego pytania wybierz najlepszą odpowiedź. Klucz odpowiedzi znajduje się poniżej.

1. Który z poniższych Standardów Zapewnienia Audytu dotyczy planowania audytu?
   • AAS7
   • AAS8
   • AAS9
   • AAS3

Klucz odpowiedzi

1. AAS8

Zakres badania sprawozdań finansowych

Procedury audytu uznane za konieczne

• MSB (tj. Planowanie, ocena kontroli, uzyskiwanie dowodów, formułowanie wniosków i raportowanie);
• Odpowiednie organizacje zawodowe (np. ACCA);
• Ustawodawstwo i przepisy (np. Ustawy o spółkach);
• Warunki zlecenia badania i wymogi dotyczące sprawozdawczości.

Idee fundamentalne

Usługi atestacyjne

Te przypisania obejmują trójstronną relację między księgowym, stroną odpowiedzialną (zwykle kierownictwo klienta) i zamierzonym użytkownikiem (np. Bankierem lub organem regulacyjnym).

Księgowy ocenia sprawę, za którą odpowiada osoba odpowiedzialna, pod kątem odpowiednich kryteriów i wyraża opinię zapewniającą zamierzonemu użytkownikowi poziom pewności co do zagadnienia będącego przedmiotem zlecenia. Przedmiotem mogą być historyczne dane finansowe lub przyszłe dane finansowe. Odpowiednimi kryteriami mogą być standardy rachunkowości, przepisy prawa, regulacje, warunki umów.

Usługi atestacyjne obejmują:

• Bezpośrednie zlecenia sprawozdawcze - audytor / księgowy informuje o sprawach, na które zwrócił uwagę w trakcie zleconego zlecenia. Takie zlecenie byłoby zleceniem należytej staranności, w ramach którego audytor / księgowy przegląda systemy i rachunki firmy docelowej i składa sprawozdania potencjalnemu nabywcy.
• Zlecenia atestacyjne lub atestacyjne audytor / księgowy oświadcza, że ​​dane założenie jest poprawne lub nie.
• Sprawozdanie na temat sprawozdań śródrocznych może wymagać od biegłego rewidenta potwierdzenia, czy zastosowane zasady rachunkowości są zgodne z zasadami stosowanymi w rocznych zbadanych sprawozdaniach finansowych i czy należy wprowadzić jakiekolwiek istotne modyfikacje do sprawozdań śródrocznych.

Zlecenia kompilacji

Księgowy w takich zleceniach korzysta z wiedzy specjalistycznej innej niż audyt. Na przykład księgowy może otrzymać zlecenie przygotowania sprawozdań finansowych na podstawie dokumentacji firmy. Nie będą przeprowadzane żadne testy audytowe, a kierownictwo będzie ponosić wyłączną odpowiedzialność za przekazane informacje. Jak stwierdzono powyżej, nie udziela się żadnej opinii, a zatem nie ma pewności.

Uzgodnione procedury:

• Księgowy informuje o ustaleniach faktycznych.
• Nie ma żadnej pewności.
• Użytkownicy wyciągają własne wnioski.
• W ten sposób kierownictwo klienta może zlecić sporządzenie raportu o należnościach lub zobowiązaniach - księgowy podaje wyniki ustaleń, takie jak liczba błędnych rachunków i liczba sald uzgodnionych z oświadczeniami dostawców lub uzgodnionych przez klientów w obiegu dłużników.