Czy powinieneś napisać pamiętnik?

iStockPhoto.com / da-kuk

Podczas konferencji pisarzy, w której uczestniczyłem, prelegenci odpowiedzieli na kilka pytań dotyczących pisania pamiętników. Wydało mi się to zaciekawione, ponieważ konferencja była nastawiona na pisanie beletrystyki. Ciekawe jest również to, że tak wielu ludzi uważało, że ich historie były warte opublikowania… nawet godne tradycyjnej umowy wydawniczej.

Czy powinieneś więc napisać wspomnienie swoich doświadczeń życiowych?

Kto chce czytać twoje wspomnienia?

Kiedy prosiłem autorów pamiętników, aby powiedzieli mi, jakie rynki widzą czytając ich książki, zwykle milczę lub patrzę pusto.

Pamiętniki mogą nawet nie myśleć o rynku lub celu swoich książek. Są po prostu tak zainteresowani przelaniem swojej osobistej historii do książki, że dla nich rynek jest nieistotny. Dla nich jest to bardziej oczyszczające ćwiczenie dla bolesnych doświadczeń życiowych lub sposób na zwrócenie uwagi, na którą czują, że zasługują.

Zrozum również, że prawdopodobnie istnieją setki, jeśli nie tysiące książek napisanych na temat prawie każdego rodzaju doświadczeń życiowych. Twoja historia, nieważne jak wspaniała, może być tylko jedną z wielu. Co sprawia, że Twoja historia jest tak wyjątkowa?

Powody, dla których warto napisać wspomnienia

Muszę ci powiedzieć, że nikt tak naprawdę nie dba o twoją historię… chyba że jest w niej coś wartościowego dla czytelnika.

Niezwykły? Jeśli osiągnąłeś lub przeżyłeś niezwykłe rzeczy, dzielenie się nimi może zainspirować lub zmotywować innych. Ale uświadom sobie, że twój „niezwykły” może być „zwyczajnym” czytelników. Ponownie, na rynku jest prawdopodobnie wiele książek, które opowiadają podobne historie. Szybkie wyszukiwanie w serwisie Amazon powinno powiedzieć Ci, czy jesteś wyjątkowy i niezwykły, czy tylko jednym z wielu.

Jesteś sławny i ludzie chcą twojej historii. Czy jesteś prawdziwą celebrytą lub wysoko cenioną postacią w swojej branży? Czy Twoi fani chcą dowiedzieć się więcej o Tobie? Wtedy wspomnienia mogą być opłacalnym i opłacalnym projektem. Dlatego widzisz wielkich tradycyjnych wydawców, którzy szukają sławnych ludzi w poszukiwaniu książek. Istnieje wbudowany rynek dla historii tych ludzi.

Nie mieszaj wspomnień z misją

Jedno z pytań publiczności na konferencji pisarzy dotyczyło połączenia podręcznika ze wspomnieniami. To tworzy marketingowy bałagan! Włączanie anegdot do poradnika może być pomocne w wyjaśnianiu pojęć. Ale to nie kwalifikuje tego jako pamiętnika.

Niektórzy pamiętnikarze chcą zaoferować swój wyjątkowy wgląd i perspektywę, opowiadając swoją wersję historii. Chcą promować zrozumienie, a może nawet zdobyć trochę sympatii dla swojego punktu widzenia. Ale znowu może już być mnóstwo książek na rynku, które będą konkurować. Ponadto, te podejścia tańczą na krawędzi bycia standardową literaturą faktu. Jeśli naprawdę jest to literatura faktu, zaklasyfikowanie go jako pamiętnika może zmniejszyć jego widoczność i sprzedaż.

Dowiedz się, jaki gatunek piszesz i jaką misję chcesz wypełnić.

Czy potrzebujesz pełnej książki do swoich wspomnień?

O ile nie prowadziłeś niezwykłego życia lub nie jesteś celebrytą, opowiadanie swojego łona (ewentualnemu) grobowcowi może być przesadą. Ponownie, może nie być na to rynku.

Jeśli jednak jesteś zobowiązany i zdeterminowany, aby podzielić się swoją osobistą historią ze światem, jedną rzeczą do rozważenia mogą być książki antologiczne. Przykładem antologii może być seria Chicken Soup for the Soul . W tych książkach autorzy współpracujący opowiadają swoje historie, w całości lub w części, w jednym rozdziale.

Ponieważ te książki są zwykle tematyczne, zawarte w nich historie muszą koncentrować się na określonym temacie lub temacie. Może to pomóc autorowi pamiętników skupić się na jednej lub kilku życiowych anegdotach, które są zgodne z resztą antologii. Nawet jeśli jest to płatny udział w książce, może być mniej kosztowny niż samodzielne publikowanie wspomnień, a nawet próba uzyskania tradycyjnego kontraktu na książkę.

Kwestie prawne związane ze wspomnieniami

Wspomnienia mogą być legalnym polem minowym! Czytałem osobiste historie, które po prostu przyprawiają mnie o dreszcze.

Niektóre są pełne oskarżeń o znęcanie się, uzależnienie i jawne przestępstwa popełnione przez innych (a nawet pisarza!). Inni wspominają w szczególności o członkach rodziny, których łatwo byłoby poznać, nawet gdyby zidentyfikowano ich tylko na podstawie związku (np. „Mój były mąż”), znajomych lub koneksji zawodowych jako sprawców tych czynów. Pocałuj i opowiedz, powiedz wszystko, sensacyjne, upiększone, wyolbrzymione lub ujawnione historie i opisy mogą wylądować na terytorium pozwu.

Nawet jeśli historie dotyczące innych są pozytywne, czy ci inni chcieliby, aby te incydenty lub ich zaangażowanie zostały upublicznione? I czy mogli, słusznie lub nie, oczekiwać jakiejś rekompensaty za włączenie ich historii?

Skonsultuj się z prawnikiem, ZANIM opublikujesz wspomnienia!